Ουδέν αξιοσημείωτον Αιθερία από τις εκδόσεις Anima Ενα ταξίδι στο χρόνο είναι τα βιβλία για τους συγγραφείς, αλλά και για τους αναγνώστες. “Αιθερία”, το λογοτεχνικό ψευδώνυμο τής Ελένης Σταθοπούλου, μιας Μεσσήνιας συγγραφέως, που κάποιοι από εμάς αργήσαμε να ανακαλύψουμε, αλλά η “Anima εκδοτική” με το ιβέντ αυτό μας έδωσε την ευκαιρία να...
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΟΥΓΚΩ Πως θα σας φαινόταν αν μαθαίνατε πως στο καμπαναριό της Μητρόπολης των Αθηνών ζούσε ένα 16χρονο δύσμορφο και απελπιστικά άσχημο αγόρι, απομονωμένο από τον έξω κόσμο; Και αν αυτό το αγόρι τελικά έβγαινε έξω, αλήθεια πως θα το αντιμετωπίζατε; Πως θα σας...
Προσμονή Λυγερόκορμη με χέρια φτερά ακροποδητί ατενίζοντας στον ορίζοντα από το ψηλό άνοιγμα με βλέμμα υψιπετές το όνειρο αναμένει τη χαρά! Η ασφυξία των τοίχων και η θλίψη σιμά στην αθώα διεγερτική των αισθήσεων ευωδιά των κρίνων για τη ζωή που ρέει ως ευλογία έξω κι ερήμην της άνευ αξίας! Χτυποκάρδι λαχτάρας και προσμονή τού έρωτα καταφάσκουν τη δύναμη τής αγάπης στο σύμπαν τής ουτοπίας! Αιθερία Έμπνευση από «Η Προσμονή», 1878, Νικηφόρος Λύτρας Οι συγγραφείς της...
Δώσε μου το χέρι σου Έλα μαζί μου εδώ στην άκρη Άσε το βραδινό φως της πόλης βελούδινη σκιά να πέσει πάνω σου. Γύρε το κεφάλι σου στον ώμο μου Κρύψε το πρόσωπο σου στο δικό μου Τέντωσε τον ολόλευκο λαιμό σου Να φανεί το αίμα στη φλέβα όπως χτυπά. Δώσε μου τα χείλη σου Με πλημμύρισε η...
Κατάθλιψη Σέρνεται αθόρυβα και ύπουλα σφίγγοντας την ψυχή με ατσαλένια μέγγενη και καλπάζοντας γλυκερά σ΄ ερεβώδη σήραγγα κυκλώνει την ύπαρξη και τραβά την αγχόνη! Καθώς ο νους βυθίζεται σε δυσοσμία αυτολύπησης και ηδονή θλίψης τίποτα δεν έχει νόημα δεν ξέρεις τι θα κάνεις και προς τα πού θα πας δεν έχεις πίστη αγνοείς τη χαρά είσαι ένα μηδενικό με στριφογυριστούς λαβύρινθους μόρια που σταλάζουν πόνο αδιαλείπτως άχθος αρούρης! Θα ΄θελα Να...
Εκεί που τίποτε δεν κινείται Τον χρόνο ακούω καιρό. Αλύπητα προσκρούει στα πάντα. Βλέπω τις σιωπές του να μας κυνηγούν, τα χνάρια τους πάνω μας να μένουν, λες και συρθήκαν σε τσιμέντο. Σκέψεις διαβάζω κι όνειρα για τ' αύριο. Όλοι ψάχνουν στις ζωγραφιές τα χρώματα, ψάχνουν τον τρόπο να πιστέψουν. Πόση παράνοια μέσα μου χώρεσε, ώστε να θεωρώ τα...
Γράψε κάτι Έχει πάει οχτώ η ώρα. Γράψε κάτι. Ο άνθρωπος σε έχει αφήσει μόνο και είσαι ήσυχος να γράψεις. Μην χάνεις της λογικής τα κριτήρια, μην τολμήσεις να χαθείς σε σκέψεις. Άσε απλά το μυαλό να ανθίσει κάτι πιο όμορφο από θάνατο. Πιες μια γουλιά καφέ και θα βρεθείς δίπλα στο φωτισμένο κομμάτι του δρόμου. Το μάτι θα σε...
Ουρλιάζουν τα σκυλιά σπασμένες αλήθειες ανθρώπων φωνάζουν, σε πεζοδρόμια με λάσπες, σε κτήρια βρώμικα, σε σκέψεις ψεύτικες. Εκεί που σε πέταξε η ζωή εκεί που έθαψες τα όνειρά σου. Χρήμα να γίνουν όλοι. Χρήμα ακόμη και τα συναισθήματα. Κι εσύ να φοράς τη μάσκα σου, να έχεις την ψευδαίσθηση πως χάνεσαι μες τη βουή ενός περιπλανώμενου θιάσου ηλιθίων. Άννα Ραζή Έμπνευση από «Νανά», 1877, Εντουάρ Μανέ Οι...
Δεν θέλω να μάθω που ήσουν, ούτε τι θα κάνεις αύριο. Θέλω εδώ, τώρα, μαζί. Θα πούμε και τα άλλα. Σε παρενθέσεις. Δεν θέλω να μάθω γιατί εγώ, ούτε να αναρωτιέμαι γιατί εσύ. Θέλω αβίαστα, ρυθμικά, ξεκούραστα, χωρίς απορίες. Δεν θέλω αντιπερισπασμούς προσπάθειας προς ένδειξη εντυπωσιασμού. Θέλω ότι είσαι, να φαίνεσαι. Το τέλειο είναι ψεύτικο, το ψεύτικο είναι βαρετό. Δεν θέλω να μου μοιάζεις για να σε...
Η οφθαλμαπάτη της αλήθειας Πλάνη ή αδιαμφισβήτητη αλήθεια; Άραγε η όμορφη Οφηλία λικνίζεται με βλέφαρα κλειστά στα ήσυχα νερά του πρασινόμαυρου ποταμού ή ‘κοιμάται’ οριστικά, με μόνη συντροφιά το παγωμένο νερό; Όπως χρόνια τώρα, λένε η ουσία των πραγμάτων πιάνεται κάπου ανάμεσα στο υγρό σφαιρίδιο του ματιού. Τι συμβαίνει όμως με τα ζητήματα εκείνα, εκείνα που αρνούνται πεισματικά να αφήσουν αδέσποτα...
