Μεθώντας με κρασί και θάλασσα – Συνέντευξη με τη Νικολίνα Λέκκα

Πώς ξεκινήσατε τη διαδρομή σας στη συγγραφή; Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το γράψιμο;

Στην αρχή γεννήθηκε η αγάπη για το βιβλίο. Από την παιδική μου ηλικία ήρθα σε επαφή με αυτό διαβάζοντας το πρώτο μου βιβλίο όταν ήμουν οκτώ ετών, την Ιλιάδα του Ομήρου για παιδιά, έπειτα το  «Χωρίς Οικογένεια» και  «Με Οικογένεια» του Έκτορα Μαλό.  Ξεκίνησε ένα ταξίδι απέραντο,  χωρίς τελειωμό, στα έργα συγγραφέων με διαφορετικό ύφος, περιεχόμενο και από διάφορα κράτη. Ο θαυμασμός μου για κάποιους από αυτούς ήταν μεγάλος ώσπου κάποια στιγμή δημιουργήθηκε η ανάγκη να εκφραστώ και η ίδια. Έτσι ξεκίνησε η δική μου συγγραφή.

 

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της συγγραφής ενός βιβλίου και πώς την ξεπεράσατε;

Η μεγαλύτερη αγωνία μου είναι να μπορέσω να αποδώσω με το σωστό ύφος και περιεχόμενο αυτά που έχω μέσα στην ψυχή  μου και επιθυμώ να τα επικοινωνήσω στους αναγνώστες. Επίσης πρόκληση για μένα είναι να μπορώ να κρατώ το ενδιαφέρον τους αμείωτο καθώς εξελίσσεται η ιστορία. Τελευταία και όχι έσχατη είναι η ατελείωτη μάχη μου με το χρόνο, προσπαθώ να είμαι συνεπής με τις προθεσμίες.

 

Ποια είναι η διαδικασία συγγραφής σας; Έχετε κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό ή ρουτίνα όταν γράφετε;

Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό, μου αρέσει όμως να γράφω σε τακτοποιημένο χώρο. Έτσι πριν ξεκινήσω να γράφω φροντίζω για αυτό. Επίσης προτιμώ να βρίσκομαι σε εξωτερικό χώρο όποτε αυτό είναι δυνατό και αν όχι, επιλέγω χώρους φωτεινούς κοντά σε παράθυρο ή βεράντα. Η νύχτα ενεργοποιεί τη φαντασία μου ενώ οι πρωινές ώρες είναι ιδανικές για να αποτυπώσω ότι έχω σκεφτεί.

 

Πώς επιλέγετε τα θέματα που θα θίξετε στα βιβλία σας; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θέλετε να περάσετε;

Οι ηρωίδες μου είναι κυρίως γυναίκες μου αρέσει να είναι δυνατές και να παρουσιάζω την προσφορά τους διαχρονικά στην κοινωνία και στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Η γυναίκα ως μητέρα, εργαζόμενη, ερωμένη, αδικημένη , θύμα αλλά και θύτης ενίοτε, αλληλοεπιδρά στη ζωή της υποδυόμενη διάφορους ρόλους. Το περιεχόμενο των βιβλίων μου είναι κοινωνικό- ιστορικό με ρεαλιστικό χαρακτήρα. Δίνω έμφαση στην ψυχοσύνθεση των ηρώων μου ενώ ο αναγνώστης βρίσκει πολλά πεδία όπου ταυτιστεί μαζί τους.

 

Ποιο βιβλίο σας θεωρείτε πιο αντιπροσωπευτικό της δουλειάς σας και γιατί;

Θεωρώ ότι όλα είναι αντιπροσωπευτικά, αν όμως έπρεπε να επιλέξω ένα αυτό θα ήταν το « ΣΑΝ ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΚΡΑΣΙ». Η ιστορία ξετυλίγεται στη σύγχρονη εποχή όμως αντιπαραβάλλεται με παλαιότερες ιστορικές περιόδους της χώρας μας από τη μικρασιατική καταστροφή και μετά. Η πλοκή εκτυλίσσεται σε δίπολα, παρόν-παρελθόν, αστικό περιβάλλον-ύπαιθρος, επιστήμη- πίστη, νιότη-γήρας, καταστροφή – δημιουργία. Ηρωίδες είναι δύο γυναίκες γιαγιά με εγγονή και μέσα από τη συνύπαρξή τους αναφέρομαι σε προβλήματα της σύγχρονης εποχής που μας απασχολούν όλους. Τα γυναικεία πρότυπα, το κοινωνικό κατεστημένο, τα διλλήματα των ηρώων και οι επιλογές τους μέσα από αντιθέσεις  καταστάσεων και τους αναχρονισμούς στην αφήγηση αποτελούν αγαπημένα μου συστατικά ενός έργου.

 

Ποιες είναι οι επιρροές σας ως συγγραφέας; Υπάρχουν άλλοι συγγραφείς ή καλλιτέχνες που σας ενέπνευσαν;

Σίγουρα έχω λατρέψει στη νεανική μου ηλικία την κλασσική λογοτεχνία κυρίως τον Ζολά από τη γαλλική σχολή εκτός από τη «Νανά» και το «κατηγορώ» ένα άλλο εμβληματικό του κείμενο. Από τη ρωσική λογοτεχνία   τους Νικολάι Γκόκγολ, Τολστόι, Ντοστογιέφσκι και έπειτα αδιαμφισβήτητα τους  Καζαντζάκη, Μυριβίλη, Μάρω Δούκα, Καραγάτση  και άλλους που δεν χωρά η σελίδα να αναφέρω. Πηγή έμπνευσης αποτελεί κάθε τι που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον, θα διεγείρει τη φαντασία, μία εικόνα, μία σκέψη, τα συναισθήματα, ένας ήχος, μία μελωδία.  Η δημοτική μας ποίηση αποτελεί μία πρωτογενής πηγή ηθικής και μύθου που πάντα με ακολουθεί. Η ποίηση των Μπρετόν και Μαγιακόφσκι αγγίζει πιο βαθιές σκιές του ασυνειδήτου μου. Επίσης τα κείμενα των αρχαίων τραγωδών μας με δίδαξαν για την πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό του και την κοινωνική επιβολή.

 

Πώς διαχειρίζεστε την κριτική, θετική ή αρνητική, που λαμβάνετε για τα βιβλία σας;

Η κριτική είναι πάντα καλοδεχούμενη, ειδικότερα όταν εμπεριέχει παρατηρήσεις που με βοηθούν να βελτιώσω τη γραφή μου. Η θετική κριτική προσφέρει μια ικανοποίηση και είναι μία ένδειξη αποδοχής από το αναγνωστικό κοινό. Η αρνητική κριτική είναι αφορμή για προβληματισμό, αν αφορά τεχνικά στοιχεία της γραφής με ωθεί ώστε να βελτιωθώ, αν αφορά το περιεχόμενο είναι ένας δείκτης μέτρησης ως προς τι αρέσει στους αναγνώστες. Η κριτική γενικότερα είναι μία ανατροφοδότηση που μπορεί να μας δώσει πληροφορίες σημαντικές για το έργο μας.

 

Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο; Ποιον ρόλο παίζει η συγγραφή στην κοινωνία;

Η τέχνη και όχι μόνο η λογοτεχνία έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο επειδή είναι ένας τρόπος έκφρασης ελεύθερος, αντισυμβατικός , αυθεντικός που σπάει τους κανόνες, τα όρια και τους περιορισμούς της εκάστοτε κοινωνίας.

Δημιουργεί ρεύματα ιδεολογικά, κοινωνικά, εκπέμπει νεωτερισμό και προοδευτικότητα.  Πολλές αλλαγές έχουν ξεκινήσει από λογοτεχνικά έργα, συγγραφείς έχουν υπερβεί το κατεστημένο και έχουν κατακρίνει τα αρνητικά πρότυπα που επιβάλλει η κοινωνία μας.

Η λογοτεχνία μπορεί να συμβάλλει σε μία αλλαγή αρκεί να διαβάζονται  τα λογοτεχνικά κείμενα από τους αναγνώστες.  Αδιαμφισβήτητα στην εποχή μας υπάρχει μία υπερπληθώρα έργων διότι η συγγραφή είναι ένα ταμπού υψηλού κύρους και ελκύει πολλούς να ασχοληθούν με αυτή.  Είναι  ένας έμμεσος τρόπος καταξίωσης. Επίσης η λογοτεχνία και η τέχνη γενικότερα έχει την κοινωνική και ταυτόχρονα ηθική υποχρέωση να μη συμβιβάζεται με αυτά που απαιτεί η εμπορικότητα αλλά να κάνει την ποιοτική υπέρβαση προς μία καλύτερη κοινωνία.

 

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Έχετε κάποιο νέο έργο στα σκαριά;

Ετοιμάζω μία αστυνομική νουβέλα, που είναι ένα τολμηρό και νέο εγχείρημα για μένα. Το «βασανίζω» θα έλεγα αρκετά. Επίσης γράφω ένα ιστορικό μυθιστόρημα που το έχω ξεκινήσει εδώ και αρκετό καιρό. Ταυτόχρονα ασχολούμαι και με άλλα εγχειρήματα συγγραφικά και μη σε σχέση πάντα όμως με το βιβλίο.

 

Τι θα συμβουλεύατε τους νέους συγγραφείς που προσπαθούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον χώρο;

Είναι δύσκολο να συμβουλέψεις κάποιον, εμπεριέχει την έννοια της αυθεντίας και δεν νιώθω καθόλου έτσι. Θα αναφερθώ  όμως σε αυτά που πιστεύω και θεωρώ  ότι έχουν μία δυναμική στην νεοσύστατη ταυτότητα ενός συγγραφέα. Πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη για το βιβλίο και ο σεβασμός προς αυτό. Διάβασμα, πολύ διάβασμα, κλασσική λογοτεχνία, σύγχρονη, ελληνική, ξενόγλωσση, διάφορα είδη. Η ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων μας εκπαιδεύει. Το μήνυμα που θέλουν  να μεταφέρουν στους αναγνώστες να είναι ξεκάθαρο και αυθεντικό. Υπομονή, επιμονή και πίστη στο έργο τους. Η διαδικασία της συγγραφής είναι μοναχική και πολλές φορές αργεί να διασταυρωθεί με  τον πολυσύχναστο δρόμο των αναγνωστών. Όμως όλα κάποτε γίνονται. Τέλος η γραφή μας πρέπει να εκφράζει τον καθένα από εμάς  και το συγγραφικό μας έργο να είναι η παρακαταθήκη μας προς τους αναγνώστες.