Η συνταγή της επιτυχίας ενός συγγραφέα!

Πώς  ξεκινήσατε τη διαδρομή σας στη συγγραφή; Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με το γράψιμο.

Η ώθηση για την συγγραφή ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 70 και συγκεκριμένα μετά από ένα θέμα έκθεσης για τη τελική βαθμολογία της χρονιάς. Ένα δύσκολο θέμα. Το θυμάμαι ακόμα λες και ήταν χθες. Το της αιδούς ερύθημα το κάλλιστο των χρωμάτων.

Αρχικά είχα πάθει σοκ. Για δέκα λεπτά δεν είχα βάλει το στυλό μου πάνω στη λευκή κόλλα. Αλλά εκεί που δεν το περιμένεις η έμπνευση πολλές φορές σου χτυπά την πόρτα.

Για να μην μακρηγορώ πήρα τον δεύτερο καλύτερο βαθμό σε όλο το σχολείο με αποτέλεσμα τότε η φιλόλογος μου να μου πει: αυτό το ταλέντο που έχεις μη το αφήσεις.  Αυτό ήταν το ερέθισμα.

Οι υποχρεώσεις όμως, δουλειά, οικογένεια, παιδιά…δεν μου άφηναν χρόνο  για να ασχοληθώ σοβαρά. Το μεράκι όμως υπήρχε και απλά έπρεπε να βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος. Όπως και έγινε χρόνια αργότερα.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε αυτό το υπέροχο ταξίδι της συγγραφής που με γεμίζει ως άνθρωπο και ως συγγραφέα. Μοναχικός βέβαια ο δρόμος αλλά υπέροχος. Τα συναισθήματα δε απίστευτα από τα πρώτα βήματα. Η χαρά της δημιουργίας, η αγωνία της έκθεσης στο αναγνωστικό κοινό, το απίστευτο συναίσθημα όταν  παίρνεις για πρώτη φορά στα χέρια σου το πνευματικό σου παιδί τυπωμένο. Δεν χορταίνεις να το βλέπεις, να το μυρίζεις, να το ξεφυλλίζεις.

Και κάπως έτσι ξεκινάς ως συγγραφέας και μέρα με την ημέρα, προσπαθείς να βελτιώνεσαι. Να διορθώνεις τα λάθη σου, την σκέψη σου, τον τρόπο γραφής, τις μικρές λεπτομέρειες που όμως κάνουν τη διαφορά.  Γιατί όπως είχε πει ο μεγάλος Καραγάτσης κάποια στιγμή σε ένα φίλο του, σημασία δεν έχει τι θα γράψεις αλλά το πως θα το γράψεις.

 

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχετε αντιμετωπίσει κατά τη διάρκεια της συγγραφής ενός βιβλίου και πως τη ξεπεράσετε.

Κατά την διάρκεια της συγγραφής οι προκλήσεις που είχα να αντιμετωπίσω δεν ήταν λίγες. Είναι η έλλειψη έμπνευσης, το λεγόμενο συγγραφικό black out, η διαχείριση του χρόνου, πολλές φορές η αναζήτηση του σωστού ύφους όταν πρέπει να περάσω κάποια μηνύματα που θεωρώ ότι πρέπει να διαβαστούν, οι λεπτομέρειες που πρέπει να ανταποκρίνονται σε πραγματικά δεδομένα όπως για παράδειγμα σε κάποιο οδοιπορικό, σε κάποια αναφορά σε άλλη εποχή, μια δικαστική διαμάχη… Είναι πολλά αυτά που έχει να διαχειριστεί ένας συγγραφέας κατά την διάρκεια της συγγραφής και αναλόγως του περιεχομένου του βιβλίου του.

Το πως τα ξεπερνάς όλα αυτά; Με υπομονή, με έρευνα στο διαδίκτυο, και φυσικά με θέληση.

 

Ποια είναι η διαδικασία συγγραφής σας; Έχετε κάποιο συγκεκριμένο τελετουργικό ή ρουτίνα όταν γράφετε;

Συγκεκριμένο τελετουργικό δεν έχω. Όταν αποφασίσω το θέμα το οποίο θα ασχοληθώ κάνω ένα πλάνο στο μυαλό μου με τα  βήματα που θα ακολουθήσω. Ανάλογα με την ιστορία θα βρω αρχικά τον τόπο και τον χρόνο. Σε αυτό το στάδιο προσπαθώ να συνδυάσω προσωπικά βιώματα για να είναι και πιο εύκολη η συγγραφή αλλά και για να αποδώσω καλύτερα στο χαρτί περιγραφές πόλεων, τοπίων, γεύσεων, κλιματολογικές συνθήκες και γενικά εμπειρίες που έχω ζήσει σε αυτά τα μέρη. Το δεύτερο στάδιο είναι οι βασικοί ήρωες. Μέχρι τώρα προσπαθώ να μην είναι πολλοί γιατί είναι πιο εύκολο και για εμένα αλλά κυρίως για τον αναγνώστη. Είναι διαφορετικό να είχες στο μυαλό σου τρεις ή τέσσερεις βασικούς ήρωες και τελείως διαφορετικό να πρέπει να θυμάσαι δεκάδες ονόματα και καταστάσεις. Προσωπικά όσα βιβλία έχω διαβάσει με πολλούς χαρακτήρες με κουράζαν αφάνταστα και πολλές φορές τα παρατούσα.  Να είσαι για παράδειγμα στη σελίδα 70 και να πρέπει να γυρίσεις στη σελίδα 12  για να θυμηθείς τι είχε πει ή τι είχε κάνει ο συγκεκριμένος.

Τρίτο και βασικότερο η ανάπτυξη. Μέχρι τώρα στα βιβλία που έχω γράψει, η εξέλιξη δεν βαδίζει σε συγκεκριμένα πλαίσια αλλά οι ίδιοι οι ήρωες καθορίζουν την πορεία της και αυτό είναι και το ενδιαφέρον και συναρπαστικό συνάμα. Να μην γνωρίζεις ούτε εσύ ο ίδιος την συνέχεια και σελίδα με τη σελίδα να ξετυλίγεται μπροστά σου η ιστορία όπως κρίνουν οι πρωταγωνιστές.

Ίσως είναι δύσκολο να το καταλάβει κάποιος αλλά σε εμένα προσωπικά δουλεύει και με αυτό  που μου προκαλούσε και μου προκαλεί ακόμα το ενδιαφέρον αφάνταστα. Όταν ξεκινώ την συγγραφή μόνο τη αρχή έχω στο μυαλό μου. Όλο το υπόλοιπο βιβλίο γράφεται μέρα με την μέρα.

 

Πώς επιλέγεται τα θέματα που θα θίξετε στα βιβλία σας; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θέλετε να περάσετε;

Η αρχή, το πρώτο μου βιβλίο, το Ξεχασμένο γράμμα, διαπραγματεύτηκε τη ζωή μίας γυναίκας. Της κεντρικής μου ηρωίδας. Το ερέθισμα και η αφορμή να το γράψω ήταν η ζωή αυτής της κυρίας  που είχα γνωρίσει προσωπικά αρκετά χρόνια πριν και για δικούς της λόγους ένα βράδυ μου είχε ανοίξει την καρδιά της και μου εκμυστηρεύτηκε μυστικά από τη ζωή της.

Φυσικά την ιστορία της  μιας και μιλάμε για μυθοπλασία την μετέφερα σε άλλη εποχή, με διαφορετικούς χαρακτήρες και γεγονότα. Αλλά η ιδέα ήταν αυτό που προανέφερα.

Στο βιβλίο με τον τίτλο: Μετά την καταιγίδα, καταπιάστηκα με κάτι που συναντάμε όλοι στη καθημερινότητα μας. Ζευγάρια με μεγάλη διαφορά ηλικίας. Ένα θέμα που πάντα με συνάρπαζε και ήθελα να ασχοληθώ και να το αναλύσω κάτω βέβαια από τη δική μου οπτική ματιά.

Το Μαντήλι στο πέτο στηρίχτηκε στο αρχέτυπο της φιλίας και μάλιστα της παιδικής και το τελευταίο μου βιβλίο με τίτλο: Δυο νύχτες μόνο, σε κάτι που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε βιώσει.  Ανεκπλήρωτους  έρωτες.

Είναι θέματα που γενικά με απασχολούν και φαντάζομαι ότι απασχολούν και εσάς  μιας και συνδέονται με τη σύγχρονη κοινωνία μας και πολλές φορές με την ανθρώπινη ψυχολογία.

Η ανάλυση βέβαια που γίνεται, γίνεται με γνώμονα τα προσωπικά μου βιώματα και συναισθήματα.

 

Ποιο βιβλίο σας θεωρείτε πιο αντιπροσωπευτικό της δουλειάς σας και γιατί;

Αν και είναι τρομερά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο από τα πνευματικά μου παιδιά θα έλεγα το βιβλίο: Δυο νύχτες μόνο.

Και αυτό γιατί το θέμα με το οποίο καταπιάστηκα, τους ανεκπλήρωτους έρωτες, είναι κάτι που έχει αγγίξει πολλούς ανθρώπους καθώς και εμένα προσωπικά. Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να το ξεχωρίσω από τα υπόλοιπα, διότι κατά τη διάρκεια της συγγραφής ήταν σαν να έκανα  μία εσωτερική ενδοσκόπηση με αποτέλεσμα να βγουν στο χαρτί αβίαστα σχεδόν πολλά συναισθήματα και κυρίως έντονα. Κάτι που λογικά θα αγγίξουν και τους αναγνώστες του και αυτό γιατί οποίος το είχε βιώσει αυτό το συναίσθημα αυτομάτως θα φέρει τον εαυτό του στη θέση των πρωταγωνιστών. Των ηρώων του βιβλίου. Πολλοί τους αποκαλούν χάρτινους ήρωες. Για εμένα δεν ισχύει.  Οι ήρωες μου προσπαθώ να είναι ρεαλιστικοί, άνθρωποι της διπλανής πόρτας και να αντανακλούν τις κοινωνικές και προσωπικές προκλήσεις της σύγχρονης εποχής μας.

 

Ποιες είναι οι επιρροές σας ως συγγραφέας; Υπάρχουν άλλοι συγγραφείς ή καλλιτέχνες που σας ενέπνευσαν;

Ως αναγνώστης ήμουν, είμαι και θα είμαι φαν της κλασικής λογοτεχνίας. Το να διαβάσεις τους κλασικούς είναι μια τρομερή εμπειρία. Τολστόι, Ντοστογιέφσκι, Όσκαρ Γουάιλντ και πόσοι ακόμα. Για αυτό και τα έργα τους έχουν μένει διαχρονικά.

Κάθε φορά που διαβάζω ένα βιβλίο τους ανακαλύπτω και καινούργια πράγματα. Θα μπορούσα να μιλώ ώρες για τα ερεθίσματα που έχω πάρει από αυτούς τους δημιουργούς.

Ως συγγραφέας προσπαθώ να εμπνέομαι από ερεθίσματα που λαμβάνω από το εξωτερικό και προσωπικό περιβάλλον. Μια εικόνα, μια ατάκα, μια γεύση, ένα προσωπικό βίωμα και όχι τόσο από συναδέλφους συγγραφείς. Ο κάθε ένας μας είχε το προσωπικό του στυλ γραφής και είναι μοναδικός.

 

Πώς διαχειρίζεστε την κριτική θετική ή αρνητική, που λαμβάνεται για τα βιβλία σας;

Ο κάθε συγγραφέας επιζητά την κριτική για τα έργα του. Όταν είναι θετική είναι μία ηθική ικανοποίηση αλλά ακόμα και στην αρνητική κριτική όταν βέβαια αυτή είναι εμπεριστατωμένη, έχει κάτι να λάβει. Αυτή η κριτική μπορεί να σε βοηθήσει να βελτιώσεις την έκφραση σου, τις απόψεις σου και γενικά τον τρόπο γραφής.

Θεωρώ ότι είναι βασικό να υπάρχει επικοινωνία με τους αναγνώστες και τους κριτικούς διότι θα ακούσω απόψεις, σκέψεις, συμβουλές. Άλλες φορές απλά θα τις διαβάσω  και ίσως  προβληματιστώ και άλλες φορές θα διαβάσω κάτι που τελικά θα με βοηθήσει στο να βελτιωθώ.

Είναι βέβαια στο χέρι του κάθε συγγραφέα πως θα τις εκμεταλλευτεί.

 

Πιστεύετε ότι η λογοτεχνία είχε τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο; Ποιον ρόλο παίζει η συγγραφή στη κοινωνία;

Η λογοτεχνία είναι κάτι το οποίο ισχύει σε όλες τις εποχές και κάτω από τις οποιοδήποτε συνθήκες. Ποτέ δεν θα πάψει να αξίζει τον κόπο να τη γράφουμε και να τη διαβάζουμε.

Είναι μια φυγή. Ναι η λογοτεχνία είναι φυγή και ανάπαυλα από τη καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Είναι ενας χώρος μαγικός που ξεδιπλώνει τη μαγεία σε κάθε σελίδα. Ενας χώρος έκφρασης του ψυχικού κόσμου του  πνευματικού δημιουργού που βρίσκει ανταπόκριση στη καρδιά του αναγνώστη.

Γνώσεις, εμπειρίες, δίλλημα και επιλογές, φαντασία, όνειρα, συναισθήματα, αξίες, σύμβολα, ήρωες, αντι-ήρωες, όλα ξεδιπλώνονται μεσα από αφηγήσεις, εικόνες και λέξεις. Αρκεί μονο μια διεισδυτική ματιά και ένα ταξίδι του νου για να ανακαλύψει ο αναγνώστης το μεταίχμιο που διαχωρίζει τη πραγματικότητα από τη φαντασία.

Λένε ότι ένα βιβλίο με χίλιους αναγνώστες είναι χίλια βιβλία. Και ισχύει διότι ο κάθε ένας κατά την ανάγνωση του θα πάρει  διαφορετικά πράγματα.

Το εάν μπορεί να αλλάξει το κόσμο δεν μπορώ να το ξέρω. Για αυτό που είμαι σίγουρος είναι ότι μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και είναι μια αρχή.

 

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Έχετε κάποιο νέο στα σκαριά;

Μετά από μία πορεία ετών στο χώρο της συγγραφής με θέματα κυρίως αισθηματικά-ρομαντικά, αποφάσισα να κάνω μια στροφή στο πεδίο του αστυνομικού. Είναι μια πρόκληση θα έλεγα γιατί είναι κάτι τελείως διαφορετικό από ότι έγραφα μέχρι τώρα,  αλλά αυτή είναι και η ομορφιά του. Ήδη ετοιμάζεται και σύντομα θα κυκλοφορήσει.

Η συγγραφή πλέον είχε μπει για τα καλά στη ζωή μου και αυτό που εύχομαι είναι να έχω έμπνευση και αυτή η πορεία που ξεκίνησε δειλά-δειλά χρόνο με το χρόνο να εξελίσσεται.

Αυτό που παρακινεί ένα συγγραφέα για να συνεχίσει είναι η αποδοχή και η αγάπη που λαμβάνει από το αναγνωστικό κοινό του. Και θα ήθελα να σας ευχαριστήσω γιατί μέχρι σήμερα έχω λάβει αγάπη και αναγνώριση για αυτό θέλω να υπάρχει  μια συνέχεια και συνέπεια σε αυτό που κάνω.

 

Τι θα συμβουλεύατε τους νέους συγγραφείς που προσπαθούν να κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο χώρο;

Πολύ δύσκολη η ερώτηση. Η συγγραφή είναι ένας δρόμος ευχάριστος αλλά και μοναχικός. Θα πρέπει να το αγαπάς πολύ για να το κάνεις. Να είχες έμπνευση, υπομονή και επιμονή.

Να έχεις φυσικά τις απαραίτητες γνώσεις ως προς τη σωστή χρήση  της γλώσσας, σύνταξη, γραμματική ώστε το γραπτό να είναι άρτιο.

Γράφεις λοιπόν το πρώτο χειρόγραφο και αρχίζεις να το στέλνεις στους εκδοτικούς οίκους προς αξιολόγηση. Μπορεί η αναμονή της θετικής απάντησης να αργήσει ή κάποιες φορές να μην έρθει ποτέ.  Στη δεύτερη περίπτωση σίγουρα υπάρχει η απογοήτευση και το γιατί; Δεν άρεσε η πλοκή, το ύφος, τα μηνύματα; Πολλά τα ερωτηματικά.

Κάπου είχα διαβάσει ότι επαγγελματίας συγγραφέας είναι αυτός που δεν τα παράτησε με την πρώτη δυσκολία.

Συνεχίστε λοιπόν να γράφετε και να προσπαθείτε μέρα με την μέρα να γίνεστε καλύτεροι. Κάποια στιγμή θα έρθει και η θετική απάντηση. Και εκεί αρχίζει το ταξίδι. Αυτό το πανέμορφο ταξίδι που περιμένατε τόσο καιρό.  Η έκδοση του βιβλίου και η έκθεση του στο αναγνωστικό κοινό. Τα συναισθήματα πολλά. Χαρά και ευχαρίστηση από την μια, αγωνία από την άλλη. Θα αρέσει; Θα έχει αποδοχή;

Το βέβαιο είναι ότι κανείς δεν γίνεται γνωστός μέσα σε μια μέρα. Θέλει πολύ δουλεια, να υπάρχει συνέχεια,  συνέπεια και επαφή με το αναγνωστικό κοινό.

Ως συγγραφέας πλέον και μέλος αυτής της ξεχωριστής ομάδας ανθρώπων που ασχολείται με τη συγγραφή θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις.

Η συγγραφή είναι πέρα από κάθε αμφιβολία μια ικανότητα, μια δεξιότητα που σε κάποιες περιπτώσεις ίσως μπορεί και να τη διδαχτείς. Το να αγγίξεις όμως τη ψυχή και το μυαλό του αναγνώστη είναι κάτι τελείως διαφορετικό. Είναι μαγεία και κανείς δεν θα σε μυήσει σε αυτήν.

Το χάρισμα της μυθοπλασίας, η φαντασία, το ταλέντο της γραφής, είναι προίκα του καθενός, σε άλλον πιο πλούσια, σε άλλον φτωχότερη.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη τους προικισμένους ανθρώπους. Ανθρώπους δημιουργικούς και ευφάνταστους που μετατρέπουν τη πένα τους σε καράβι, έτοιμο να μας ταξιδεύσει, να μας μεθύσει με έρωτες, περιπέτειες, αδιέξοδα, δράματα και συγκινήσεις.

Εύχομαι λοιπόν οι συγγραφείς μας, νέοι και παλαιότεροι, να συνεχίσουν αυτό το υπέροχο ταξίδι και οι αναγνώστες μέρα με τη μέρα να γίνονται περισσότεροι.